Een diadeem van dauw

August Voois groeide op in de Haagse Schilderswijk en studeerde in Amsterdam. Nu woont hij in het mooie en rustige Amsterdam-Zuid, samen met zijn vrouw Alice en zijn dochter Masja. Hij is schrijver, maar voelt zich een archeoloog die onderzoek doet naar wat er van hemzelf in het verleden is verdwenen.
De dood van zijn vader brengt August in verwarring. Bovendien gaan enkele vrienden van hem dood. August begint te geloven dat ook zijn tijd is gekomen. Was dit het dan? En wát was het dan precies, zijn leven?
Een diadeem van dauw is een even sprankelende als ontluisterende roman over familieliefde, afscheid en dood, en over oprechtheid en onoprechtheid. Een subliem en ontroerend boek, geschreven door een van onze bijzonderste schrijvers.
Eerder publiceerde Arie Storm (1963) onder andere de romans Luisteren hoe huizen ademen, Maans stilte en Het laatste testament van Frans Kellendonk.
‘Luisteren hoe huizen ademen en Maans stilte zijn twee kleine, episodische romans, waarvan je je zomaar kunt voorstellen dat er nog vijf vervolgdelen komen. En kom maar op: want hoewel ze klein zijn, hebben de romans een grote intensiteit. Ze moeten laten zien wat het betekent om te leven; om al een leven met je mee te dragen en nog een leven tegemoet te gaan. August Voois heeft een vrouw, een dochter, een werktafel, boeken – midden in al zijn hatelijkheid is hij perfect gelukkig, door alle kleine dingen, niet de grote. Storm zet dat wonderlijk subtiel en invoelend neer.’
Joost de Vries in Ons Erfdeel