Schuim der aarde, recensie

Recensie Schuim der aarde door Roxane van Iperen

Schuim der aarde, recensie. Schuim der aarde is de debuutroman van Roxane van Iperen en stond al sinds het lezen van ’t Hooge Nest op mijn leeslijst. Eindelijk heb ik hem gelezen en wat maakt ook dit boek weer een diepe indruk op mij… Je leest er meer over in deze recensie.

Roxane van Iperen

Ken je jurist en schrijfster Roxane van Iperen al? Zo niet, dan raad ik je aan om deze aflevering van Zomergasten even terug te kijken. In april las ik het eerste boek van haar hand:  ’t Hooge Nest. Een indrukwekkend boek over twee Joodse zussen die het grootste onderduikadres van Nederland bestieren. Ik was gelijk groot fan van Roxane. Haar manier van vertellen sleept je mee in het verhaal, zorgt ervoor dat het onder je huid gaat zitten. Na het lezen van Het Hooge Nest ontdekte ik dat Schuim der aarde haar debuutroman was. En ondanks dat ik niet kon wachten om het te lezen zag ik er toch een beetje tegenop.

 

Schuim der aarde

Recensie schuim der aarde door Roxane van Iperen

Schuim der aarde vertelt namelijk het verhaal van drie mensen: straatjongen Anjo, prostituee Lucy en vrouw van de hoofdcommissaris Elizabet.

Anjo is een weeskind, paría zoals hijzelf zegt, die opgroeit in een oude schuur, ergens op de eindeloze zandvlakte van Brazilië. Hij verblijft hier met nog vijf andere weeskinderen en elke dag is een beproeving. Zo hebben ze nauwelijks te eten en zijn de kinderen overgeleverd aan de wrede grillen van hun ‘voogden’ en gasten.

Prostituee Lucy en haar vriendin leven in een sloppenwijk van een wereldstad. Ze proberen zich vol goede moed door het leven te slaan, terwijl ze blijven dromen van een betere toekomst. Als Lucy zwanger wordt verandert alles.

In de stad zelf woont agente Elizabet. Naast agente is ze ook nog eens getrouwd met de hoofdcommissaris van politie. Hij werkt hard en vecht tegen de corruptie in zijn korps. Ze heeft een goed huwelijk, een mooi huis en een huishoudster die haar dierbaar is, maar het ontbreekt haar aan dat ene.

 

Conclusie

Het is ontzettend knap hoe Roxane van Iperen in Schuim der aarde deze drie levens weet te verweven tot een wervelend verhaal over pijn, verlies en het gemis van dingen die nooit zijn geweest. Ze pakt je bij de hand en neemt je mee naar een wereld waar moraliteit en maakbaarheid holle begrippen zijn, en er maar één doel is: overleven.

Na, of misschien zelfs al wel tijdens, het lezen van dit boek ben je dankbaar dat je bedje in Nederland staat. Hoewel we ook in ons land zeker wel armoede kennen, valt het in het niet met de barre omstandigheden die voor vele anderen de dagelijkse realiteit is. Ik heb mijn kinderen in ieder geval een aantal knuffels en kussen extra gegeven…

Hoewel ik mag hopen dat de gebeurtenissen in het boek niet echt gebeurd zijn, durf ik er ook niet zeker van te zijn dat ze in werkelijkheid niet gebeuren… Waarom je het boek dan toch zou moeten lezen? Omdat het goed is om je eens in de situatie van een ander te verplaatsen, ook al lijkt het een ver van je bed show. Het helpt je dankbaar te zijn voor datgene wat je wél hebt. En laten we het belangrijkste niet vergeten: het is gewoon een kneitergoed boek.

Mijn beoordeling Schuim der aarde:

 

Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks meer missen? Volg me dan ook op social media: Facebook, Twitter, Pinterest of Instagram.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *